Πως ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής για εσάς;
Στην οικογένειά μου δεν διάβαζε κανείς, οπότε δεν είχα μεγαλώσει με την εικόνα αυτή. Όμως ο πατέρας μου έγραφε ποίηση, και είχε υπέροχη φαντασία. Μάλλον από εκείνον κληρονόμησα το μικρόβιο. Στα οχτώ μου άρχισα να γράφω κι εγώ ποιηματάκια και μικρές ιστοριούλες και φυσικά, ημερολόγιο. Στα δέκα μου, έγραψα την πρώτη μου ολοκληρωμένη ιστορία που αφορούσε τα Χριστούγεννα και γεμάτη χαρά, την πήρα μαζί μου για να την δείξω σε μια δασκάλα. Εκείνη μόλις τη διάβασε, γύρισε και με το πιο υποτιμητικό ύφος που θα μπορούσα να έχω δει σε εκείνη τη ηλικία, και μου είπε πως: Αποκλείεται να το είχα γράψει εγώ αυτό! Ήταν αδύνατον ένα παιδί στα δέκα του να έχει γράψει ένα κείμενο με τόσο δύσκολες λέξεις και τα λοιπά… Ακόμη και η μητέρα μου πήγε και της είπε πως το είχα γράψει μπροστά της, πως ήταν πραγματικά γραμμένο από εμένα.
Δεν με πίστεψε ποτέ.
Η αντίδρασή της με τραυμάτισε πολύ τότε– ίσως επειδή της είχα και μια ιδιαίτερη συμπάθεια της συγκεκριμένης. Όμως με πείσμωσε κιόλας και τότε ήταν που υποσχέθηκα για πρώτη φορά, ότι θα γίνω μια μέρα συγγραφέας και θα ζω από την συγγραφή των βιβλίων μου.
Το συναίσθημα που μου δημιούργησε εκείνη η κυρία δεν το ξέχασα ποτέ, και ειλικρινά νιώθω απίστευτα ευγνώμων γι’ αυτό. Γιατί με έκανε το πλάσμα που είμαι σήμερα, λατρεύω τα βιβλία και το πείσμα μετουσιώθηκε σε πραγματική ανάγκη να γράφω και να δημιουργώ! Οπότε… Ευχαριστώ!
Ποιός είναι ο αγαπημένος σας ήρωας από το βιβλίο σας και γιατί συνδέεστε με αυτόν;
Ο αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Άιζακ Λόουσον και πιστεύω η αγάπη μου για εκείνον έχει περάσει και στους αναγνώστες. Είναι πολλοί οι λόγοι που με συνδέουν μαζί του μα ο κυριότερος είναι η ειλικρινή του φύση. Ο τρόπος που στηρίζει την Γαλάτεια και που είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για να προστατέψει -είτε την φιλία, είτε την αγάπη του. Ένας πραγματικός ήρωας που είχα την τύχη να έχω στη ζωή μου ως φίλο και που δυστυχώς δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας…
Που βρίσκεται η μαγεία για εσάς;
Παντού και στα πάντα! Από τα χρώματα τις ανατολής του ήλιου, στον ήχο που κάνουν τα φύλλα των δέντρων κάτω από το ελαφρύ αεράκι. Στο γέλιο ενός μικρού παιδιού και στα χαμόγελα που κρύβονται στα μάτια των μεγάλων. Με μαγεύει η σπίθα των ανθρώπων, η αγάπη και το πάθος τους γι’ αυτό που κάνουν. Στο συγγνώμη και στο σ’ αγαπΑω! Στους αριθμούς και στα σχέδια… θα μπορούσα να μιλάω για πάντα για την μαγεία που υπάρτχει γύρω μας. το θέμα είναι για μένα, να μάθεις να βλέπεις πραγματικά!
Το βιβλίο στην ψηφιακή εποχή, θεωρείτε ότι χάνει έδαφος; Ποιος ο ρόλος των social media στην δικής σας πορεία; Αποτρέπουν τον αναγνώστη να διαβάσει ή βοηθούν στην αναγνωρισιμότητα του συγγραφέα και την προώθηση της δουλειά του;
Αντιθέτως! Ζούμε σε μια εποχή όπου έχουμε στα χέρια μας εργαλεία τα οποία δεν είχαν οι παλαιότερες γενιές, που μας βοηθούν να δείξουμε την δουλειά μας σε κάθε γωνιά του κόσμου. Υπάρχει φυσικά μεγάλος ανταγωνισμός και τα βιβλία κάθε χρόνο δεκαπλασιάζονται, αλλά πιστεύω -όπως και έχω δει να γίνεται- ότι το καλό μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στον χαμό, όπως συνηθίζω να λέω. Προσωπικά δεν τα πάω και τόσο καλά με τα social. Τώρα μαθαίνω τα περισσότερα μιας και ήμουν γενικά άνθρωπος που αρνούταν να δεχτεί αυτήν την εξέλιξη. Μου άρεσε να νιώθω ανεξάρτητη από αυτά, και μέχρι στιγμής προσπαθώ να κρατάω μια υγιή απόσταση ώστε να μην με απορροφήσουν. Θεωρώ το ζήτημα ΧΡΟΝΟΣ πολύ σημαντικό και παλεύω κάθε μέρα ώστε να τον χρησιμοποιώ όσο γίνεται πιο δημιουργικά. Δεν μπορώ να αρνηθώ όμως ότι με βοήθησαν πολύ σε αυτό μου το ξεκίνημα, γνώρισε αρκετός κόσμος το βιβλίο μου και τη δουλειά μου μέσα από αυτά και φυσικά, γνώρισα απίστευτα όμορφο κόσμο μέσα σε αυτά. Άρα θα πω πως τα sοcial με βοήθησαν πάρα πολύ και όχι, δεν αποτρέπουν τον αναγνώστη, ίσα ίσα, του δίνουν την δυνατότητα να μάθει περισσότερα ώστε να επιλέξει εάν του κάνει ή όχι ένα βιβλίο για να το αγοράσει και να διαθέσει τον χρόνο του σε αυτό.
Στο βιβλίο σας περιγράφετε την ηρωίδα να ζει κάποιες τραυματικές οικογενειακές καταστάσεις, και μέσα από αυτές να ανακαλύπτει τον εαυτό της και συνεπώς τη μαγεία της. Θεωρείτε ότι τελικά τα τραύματά μας μπορούν να γίνουν το κλειδί της μαγείας μας;
Πολύ όμορφη ερώτηση!
Φυσικά και το πιστεύω! Είμαι από τους ανθρώπους αυτούς που δεν μετανιώνει ποτέ για τίποτε, ακόμη κι αν ότι έχει συμβεί στο παρελθόν ήταν αποτέλεσμα κακών αποφάσεων, ή με τον τρόπο τους τραυματικές εμπειρίες. Ότι έχουμε περάσει είμαστε εμείς. Αυτό το μαγικό κράμα εμπειριών που σμιλεύτηκε και έγινε ένα μοναδικό άτομο -μια υπέροχη, μοναδική ύπαρξη. Αν δεν είχαμε περάσει όσα περάσαμε -δύσκολα ή εύκολα- θα ήμασταν οι άνθρωποι που είμαστε σήμερα; Που μπορούμε να ξεχωρίζουμε ανάμεσα στα πολλά, το σωστό για εμάς; Φυσικά, δυστυχώς δεν έχουν όλοι την ευκαιρία να πάρουν τις εμπειρίες τους ως δώρο… είτε επειδή δεν τους έδειξε κανείς πώς να το κάνουν είτε, επειδή δεν ήρθε η κατάλληλη στιγμή για εκείνους. Όπως και να έχει, πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι είμαστε ΜΑΓΙΚΟΙ! Είμαστε υπέροχοι με τον τρόπο μας και μας αξίζει όλη η αγάπη που μπορούμε να νιώσουμε, για τον εαυτό μας. Να σε αγαπάς! Κανένας δεν θα το κάνει καλύτερα!
Μιλήστε μας λίγο για τη διαδικασία της συγγραφής, χρειάστηκε να κάνετε κάποια ιστορική έρευνα; Πως δημιουργείται ένα βιβλίο φανταστικού;
Το βιβλίο αυτό αρχικά ξεκίνησε ως μια αυτοτελή ιστορία -πριν από 8 χρόνια. Από το όνομα της Γαλάτειας, που το άκουγα από μικρό παιδί μέσα από τους μύθους που λέγονταν σε ένα από τα χωριά μας στην Χαλκιδική. Όταν όμως οι ιδέες που είχα γι’ αυτή την ιστορία είδα πως ήταν αδύνατον να χωρέσουν σε ένα και μόνο βιβλίο, αποφάσισα να δω αλλιώς το στήσιμο της πλοκής και να γίνει τελικά σειρά. Η διαδικασία της έρευνας διήρκησε τα πρώτα 3 χρόνια σίγουρα, και όλα όσα έγραφα έπειτα στις ιστορίες μου, είχαν πάρει την μορφή ιστορικού μυθιστορήματος και όχι φανταστικού. Κάπου εκεί σταμάτησα να κάνω έρευνα. Δεν ήθελα να πάρω την ευθύνη της αποτύπωσης πραγματικών γεγονότων, δεν ήταν βασικά αυτό που επιθυμούσα για τα βιβλία μου. Οπότε, χρησιμοποίησα τα όσα έμαθα, αλλά με έναν εντελώς φανταστικό τρόπο που βόλευε εμένα και την πλοκή του βιβλίου. Πάντως, ότι βιβλίο και να γράφουμε -πόσο μάλλον μιας άλλης εποχής- καλό θα είναι να κάνουμε τις απαραίτητες έρευνες ώστε η ιστορία να μπορεί να ταξιδέψει τον αναγνώστη όσο πιο πειστικά γίνεται στον τόπο και τον χρόνο που διαδραματίζονται τα γεγονότα.
Το πώς δημιουργείται ένα βιβλίο φανταστικού, αφορά τον εκάστοτε συγγραφέα αλλά και τις ανάγκες της εκάστοτε ιστορίας. Για παράδειγμα, η Γαλάτεια χρειάστηκε αρκετή λεπτομέρεια στο στήσιμο του κόσμου, τον τρόπο ζωής αλλά και τα έθιμα, για να γίνει όσο πιο αληθινή γινόταν η ιστορία της. Στα επόμενα δύο μου βιβλία ο κόσμος είναι ένας σημερινός αντικατοπτρισμός οπότε δεν χρειάστηκε τόση δουλειά με αυτόν αλλά έδωσα περισσότερη έμφαση σε στοιχεία που άφησα μισά, στο πρώτο βιβλίο. Από το τέταρτο όμως βιβλίο και έπειτα… επικρατεί ένας όμορφος χαμός!
Για να φτιάξω τον μαγικό μου κόσμο χρειάστηκε εκτός από την χαρτογράφησή του και τα πλάσματα τα οποία ζουν σε αυτόν, να φτιάξω κάθε λεπτομέρεια που κάνει έναν κόσμο πραγματικό αλλά και πλήρως λειτουργικό. Τα είδη μαγείας, το δικαστικό σύστημα, τραγούδια και γιορτές, μύθοι και δοξασίες, πράγματα που συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους και όταν συμβεί κάτι σε ένα από αυτά, υπάρχει και η ανάλογη αντίδραση από τα υπόλοιπα μέρη. Ήταν ότι πιο δύσκολο αλλά και συνάμα ότι πιο δημιουργικό έχω κάνει ποτέ μου!
Κατά τον Μεσαίωνα πάντα η γυναίκα ήταν δαιμονοποιημένη, η μαγεία ήταν σχεδόν ταυτόσημη με τη γυναικεία φύση. Πως αντιλαμβάνεστε εσείς το αρχέτυπο της μάγισσας;
Μέσα από τις έρευνές μου κατάλαβα πως οι γυναίκες που κατηγορούνταν για μαγεία ήταν και αυτές οι οποίες είχαν γνώση, λόγο αλλά και περιουσία που δεν χειριζόταν από κάποιον άντρα. Άρα κατ’ εμέ, η γυναίκα «μάγισσα» ήταν μια εκδοχή της αυτοεξαρτώμενης γυναίκας, που είχε δίψα για γνώσεις αλλά και για ελευθερία. Που παρόλους τους περιορισμούς που της επέβαλλε το κατεστημένο της εποχής, εκείνη ένιωθε την ανάγκη να μιλήσει, να διεκδικήσει, να αγαπήσει και να αγαπηθεί όπως της άξιζε. Γιατί πάνω απ’ όλα ήξερε ότι αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που έμοιαζε με μονόδρομος για τις γυναίκες του τότε. Θα μου πείτε: Με ποιόν τρόπο θα μπορούσε μια γυναίκα να έχει τέτοιου είδους φιλοδοξίες όταν μεγάλωνε με συγκεκριμένα μοτίβα και πεποιθήσεις;
Ίσως αυτό να ήταν και ο λόγος που τις θεωρούσαν κάτι το δαιμονικό… η διαφορετικότητά τους που ακόμη και σε έναν κόσμο γεμάτο πουριτανούς δεν μπορούσε να χαλιναγωγηθεί. Αυτό φαντάζομαι θα ήταν σαν φάρος μέσα στο σκοτάδι. Και το σκοτάδι ήταν πολύ βολικό τότε…
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη χρονιά αλλά και που βλέπετε τον εαυτό σας στο συγγραφικό σας ταξίδι;
Στα σχέδιά μου βρίσκεται η έκδοση των δυο επόμενων βιβλίων της σειράς και ευελπιστώ μέσα στο καλοκαίρι να γράψω και τα επόμενα δυο βιβλία. Όμως πάω με τη ροή, κι αν δεν τα καταφέρω λόγω χρόνου, it’ s ok! Μου αρέσει να φαντάζομαι ότι έχω γράψει όλα τα βιβλία της σειράς -και τα sequel και τα prequel- και βρίσκομαι στο τελευταίο βιβλίο… οι πληροφορίες που έχω στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή μοιάζουν με ένα ατελείωτο χάος, και θα ήθελα να καταφέρω να τις μεταφέρω στο χαρτί ώστε να ξελαφρώσω. Έπειτα, έχω έτοιμη την πλοκή από μια αυτοτελή ιστορία εποχής -ρομαντική αυτή τη φορά- και ένα εφηβικό μυθιστόρημα μισογραμμένο.
Μιλήστε μας και λίγο για την ενασχόλησή σας με την ψηφιακή τέχνη; Πως ξεκίνησε; Είναι χόμπυ ή έχετε κάποια επαγγελματική δουλειά στα σκαριά;
Γενικά ζωγράφιζα από πάντα. Ήταν ένας ακόμη τρόπος να εκφραστώ, να ηρεμώ όταν ένιωθα στρεσαρισμένη από την πραγματικότητα. Τον Δεκέμβριο που μας πέρασε, πέτυχα μια ανάρτηση στο Facebook από έναν κύριο ο οποίος είχε σχεδιάσει ένα πολύ όμορφο πορτραίτο σε μια εφαρμογή στο κινητό του. Πήρα το θάρρος και του έστειλα προσωπικό μήνυμα, ρωτώντας τον ποια ήταν αυτή η εφαρμογή και εκείνος μου απάντησε δίνοντάς μου και υπέροχες συμβουλές που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε -4 μήνες πριν- και με πολλά tutorials στο Youtube κατάφερα να φτάσω στο αποτέλεσμα που μπορείτε να δείτε στις σελίδες μου. με κάνει πολύ ευτυχισμένη η απήχηση που έχουν τα σχέδιά μου και μάλιστα, άρχισα να έχω τις πρώτες επαγγελματικές μου προτάσεις. Θα μου άρεσε να ζωγραφίζω εικόνες για άλλους συγγραφείς -ιδανικά εξώφυλλα, και δεν το θεωρώ απίθανο να γίνει μια full time δουλειά στο μέλλον -φυσικά χωρίς να σταματήσω να γράφω!
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους συγγραφείς;
Να γράφουν συνέχεια, κάθε τρελή τους σκέψη, οποιαδήποτε στιγμή τους έρθει μια ιδέα. Να σκορπίσουν σε όλο το σπίτι σημειωματάρια ώστε να μην ψάχνονται όταν η έμπνευση θα έρθει ξαφνικά. Να κάνουν όσα περισσότερα μαθήματα δημιουργικής γραφής μπορούν και να δίνουν τα χειρόγραφά τους σε όσους περισσότερους betareaders είναι εφικτό. Να μην σκεφτούν ποτέ ότι η φράση : Δεν χρειάζεται καθόλου επιμέλεια, είναι για το καλό τους. Κάθε βιβλίο, ακόμη και το πιο καλογραμμένο έχει ανάγκη από επιμέλεια. Διαβάστε την ιστορία σας 10 -20-30 φορές αν είναι αναγκαίο. Μην σας κυβερνά ο ενθουσιασμός για την έκδοση, όλα θέλουν τον χρόνο τους για να ωριμάσουν. Και φυσικά, πάνω απ’ όλα να πιστεύεται στο όνειρό σας! Αν το αγαπάς πολύ, θα έρθει η ώρα που θα το κάνεις καλά. Μην αφήσετε κανέναν και τίποτα να σας κρατήσει πίσω γιατί μια μέρα θα το μετανιώσετε πολύ… Με σκληρή δουλειά, συνέπεια και εστίαση στον σκοπό μας, όλα είναι δυνατά!
Imaginarium Magazine, Απρίλιος 2021