Με αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου των Εκδόσεων Sestina, «Έκκληση στις Έκπτωτες Γυναίκες», συνομιλήσαμε με την ιδρύτρια των εκδόσεων Ευαγγελία Κουλιζάκη, που μας μίλησε για τις γυναίκες της Βικτωριανής Αγγλίας, τον Ντίκενς, τη γοτθική λογοτεχνία και φυσικά για την ίδια και τα σχέδια της.
I.M Στις εκδόσεις Sestina που διευθύνετε, ασχολείστε με το βιβλίο ως αισθητικό αντικείμενο και την ''υλικότητα'' της ανάγνωσης, όπως χαρακτηριστικά λέτε, θα θέλατε να μας πείτε δυο λόγια για τις εκδόσεις Sestina καθώς και το ταξίδι σας στον χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων;
Ε.Κ. Οι εκδόσεις Sestina είναι η φυσική κατάληξη μιας προσωπικής πορείας στον χώρο του βιβλίου και των εκδόσεων, όπου δούλεψα επί σειρά ετών ως αναγνώστρια χειρογράφων, μεταφράστρια, επιμελήτρια, υπεύθυνη λογοτεχνικών σειρών - και ταξιδεύοντας σε διεθνείς εκθέσεις βιβλίου, κυρίως στο Λονδίνο. Από ένα σημείο κι έπειτα όμως υπήρχαν ιδέες που αγωνιούσαν να μετασχηματιστούν σε βιβλία, υπήρχαν βιβλία που περίμεναν να υλοποιηθούν. Και τότε δεν έχεις άλλη επιλογή πέρα από το ν' αναλάβεις εξ ολοκλήρου την ευθύνη γι' αυτό που θέλεις να προτείνεις. Έτσι δημιουργήθηκε η Sestina, που φέτος μπαίνει αισίως στον έβδομο χρόνο ζωής. Το όνομα προέρχεται από μια μεσαιωνική ποιητική φόρμα, στην καθιέρωση της οποίας συνέβαλαν αποφασιστικά ο Δάντης και ο Πετράρχης.
I.M Τα βιβλία που εκδίδετε παρότι είναι από κλασικούς συγγραφείς, ωστόσο δεν είναι τα πολύ γνωστά έργα τους, με τι γνώμονα διαλέγετε τα βιβλία σας στις εκδόσεις Sestina;
Ε.Κ. Με γνώμονα το προσωπικό γούστο, την προσωπική αισθητική - και γνωρίζω πόσο επηρμένο μπορεί ν' ακούγεται κάτι τέτοιο: δεν είναι απαραίτητο η δική μου αισθητική
να είναι καλύτερη από κάποιου άλλου, είναι όμως αδιαπραγμάτευτη. Είμαι αθεράπευτα και αμετανόητα υποκειμενική- αν κάτι μου αρέσει και το πιστεύω, θα το υποστηρίξω μέχρι τέλους. Προφανώς και οι περισσότερες εκδοτικές επιλογές μου δεν έχουν ακριβώς εμπορικό χαρακτήρα- φιλοδοξούν ωστόσο να έχουν μια διάρκεια μέσα στον χρόνο, ν' αφήσουν ένα ευδιάκριτο αποτύπωμα και να συναντήσουν αυτούς στους οποίους απευθύνονται. Επίσης απολαμβάνω πάρα πολύ να ξετρυπώνω πράγματα - υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι εκδότες για ν' ασχοληθούν ή που ασχολούνται ήδη με τα γνωστά έργα στα οποία αναφέρεστε. Εμένα μ' ενδιαφέρει περισσότερο το παρασκήνιο, η αφανής πλευρά μιας ιστορίας, τα θραύσματα μετά τη σύγκρουση, οι κρύσταλλοι που μπορεί να είναι διαμαντάκια.
I.M Ποια είναι τα σχέδια των εκδόσεων σας για το μέλλον και ειδικά σε μια εποχή στείρα και περιοριστική; Πώς επιβιώνουν οι μικροί εκδοτικοί οίκοι αλλά και η τέχνη γενικότερα;
Ε.Κ. Η αυθόρμητη απάντησή μου είναι ότι συχνά δεν επιβιώνουν, συχνότερα μάλιστα καταγράφονται απλώς ως παράπλευρες απώλειες. Δεν θα ήθελα ωστόσο να υποκύψω σ' αυτή την απαισιόδοξη θεώρηση, όσo ρεαλιστική κι αν είναι - θα έλεγα επομένως πως στην απαισιοδοξία της σκέψης αντιτάσσουμε την αισιοδοξία της βούλησης: επιβιώνουμε γιατί το θέλουμε, από ''θράσος'', βγάζοντας τη γλώσσα στις αντίξοες συνθήκες και με προσωπικό κόστος. Σ' αυτό το πλαίσιο το βασικό σχέδιο των εκδόσεων Sestina είναι να συνεχίσουν να υφίστανται και να βγάζουν βιβλία. Σκαρώνω συνέχεια στο κεφάλι μου εκδοτικές σειρές - συγκεκριμένα στα άμεσα σχέδια είναι ο εμπλουτισμός με νέους τίτλους της σειράς Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ, που είναι μια σειρά ''γυναικείας'' θεματολογίας
με λοξή ματιά και συνομιλεί ευθέως με την εκπομπή μου στο Τρίτο Πρόγραμμα. Ο εμπλουτισμός επίσης της σειράς PAMPHLETS, που ο μόλις δεύτερος τίτλος της αποτέλεσε και την αφορμή γι' αυτή τη συνέντευξη. Αλλά και η έναρξη μιας σειράς με άγνωστα ή αμετάφραστα μέχρι τώρα στα ελληνικά έργα μεσαιωνικής φιλοσοφίας.
I.M. Στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ερτ παρουσιάζετε κάθε Τρίτη τη “Σκοτεινή κυρία”. Πείτε μας ποια είναι και τι θέλει να μας πει;
Ε.Κ. Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ -όταν μου ψιθύρισε στο αυτί την ιδέα γι' αυτή την εκπομπή- είχε την αφετηρία της στην Dark Lady του Σαίξπηρ. Μπορεί να ξεκινά από τη μούσα των σαιξπηρικών σονέτων και να φτάνει ως τη femme fatale του κλασικού και σύγχρονου νουάρ κι ακόμα παραπέρα. Είναι η υπέρτατη θηλυκή αρχή, είναι η Λίλιθ: το μαχαίρι και η πληγή, η γυναίκα-δημιουργός και η γυναίκα-έργο, γυναίκα υπό επίδραση και γυναίκα με επίδραση. Είναι κάθε γυναίκα ως θηλυκό αρχέτυπο, που με την ερωτική επικινδυνότητα και την εωσφορική λάμψη του τροφοδοτεί το συλλογικό φαντασιακό και αποτελεί ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Ι.Μ.Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο και ποια ηρωίδα ή ήρωας “μιλάει” μέσα σας;
Ε.Κ. Δεν υπάρχει ένα μόνο αγαπημένο βιβλίο, αλλά σταθερά μέσα στον χρόνο αγαπώ πολύ τα ''Ανεμοδαρμένα Ύψη'' της Έμιλυ Μπροντέ και το πρωταγωνιστικό ζεύγος του, τον Χήθκλιφ και την Κάθυ. Θεωρώ επίσης συναρπαστικές ηρωίδες τη Λίντια Γκουίλτ στο ''Αρμαντέιλ'' του Γουίλκι Κόλλινς και τη Λαίδη Ντέντλοκ στον ''Ζοφερό Οίκο'' του Ντίκενς. Είναι και οι δυο τους γνήσιες ''σκοτεινές κυρίες''.
«H γοητεία και η δύναμη [της Γοτθικής Λογοτεχνίας] σχετίζονται κυρίως με την ψυχική πολυπλοκότητα και την ένταση -ένα πολύ ισχυρό πρωτογενές υλικό που λειτουργεί αποπλανητικά για τον αναγνώστη, επειδή μοιάζει επικίνδυνο».
Ι.Μ. Γνωρίζουμε ότι ασχολείστε με τη μετάφραση και την επιμέλεια λογοτεχνικών κειμένων, ωστόσο εσείς ασχολείστε και με τη
συγγραφή λογοτεχνίας;
Ε.Κ. Αυτά που αναφέρετε είναι αλληλένδετα, αλληλοτροφοδοτούνται. Συγγραφή, μετάφραση, επιμέλεια - όλα είναι θέσεις στην ίδια ρουλέτα. Οπότε ναι, γράφω -πολλά από τα κείμενα-αφηγήσεις που ακούγονται στην εκπομπή, στη ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ, είναι δικά μου κείμενα. Εκτός από τη μετάφραση, ασχολούμαι κυρίως με το λογοτεχνικό δοκίμιο, ένα δύσκολο και απολύτως σαγηνευτικό είδος, στο οποίο διαπρέπουν οι Άγγλοι - όπως ίσως γνωρίζετε, λόγω σπουδών και ενδιαφερόντων. Πρόκειται για το περίφημο non-fiction,το literary non-fiction. Με γοητεύει αφάνταστα αυτό το είδος γραφής, γιατί προϋποθέτει την έρευνα: πρέπει να διαβάσεις πολύ πριν αρχίσεις να γράφεις, να ακολουθήσεις τα στοιχεία, να τα συγκεντρώσεις, να τα διασταυρώσεις, να γίνεις ''ντετέκτιβ'' των ιστοριών και των βιβλίων - να εντοπίσεις νήματα και να κάνεις συχνά αδιόρατες και κάποτε εντελώς απροσδόκητες συνδέσεις. Απαιτούνται επίσης άλλου τύπου αφηγηματικές ικανότητες, κάτι που βρίσκω συναρπαστικό, μια διαρκή συγγραφική πρόκληση. Αυτή την περίοδο γράφω ένα τέτοιο βιβλίο, το δεύτερο βιβλίο μου ένα λογοτεχνικό δοκίμιο για τις γυναίκες του Μπωντλαίρ: δοκίμιο-κατάδυση στον ψυχισμό του ποιητή και στις σχέσεις του με τις γυναίκες, από τη μητέρα του και τα κορίτσια της νύχτας του Παρισιού, έως την εταίρα Απολλωνία Σαμπατιέ και τον αμοιβαία βασανιστικό δεσμό του με τη λατρεμένη μιγάδα του, Ζαν Ντυβάλ, που αναδείχθηκε κυρίαρχη πηγή της έμπνευσής του. Γι' αυτό το βιβλίο μετέφρασα και επιστολές του Μπωντλαίρ στη μητέρα του, καθώς και επιστολές απ' την ερωτική του αλληλογραφία, που μεταφράζονται πρώτη φορά στα ελληνικά.
Ι.Μ. Ποια είναι η αγαπημένη σας ιστορική και λογοτεχνική περίοδος;
Ε.Κ. Με γοητεύουν πάρα πολύ -καταφανώς!- η βικτωριανή Αγγλία και το Παρίσι της Μπελ Επόκ, αλλά και το Βερολίνο του Μεσοπολέμου - με τα ιστορικά και κοινωνικοπολιτικά τους συμφραζόμενα και φυσικά τη λογοτεχνία της εκάστοτε περιόδου. Εξίσου εθιστικές περίοδοι ωστόσο είναι ο Μεσαίωνας και η Αναγέννηση.
Ι.Μ. Υπάρχει μια βαθιά αισθητική δύναμη στο “σκοτεινό”. Μιας και έχετε ασχοληθεί με τη γοτθική λογοτεχνία και έχετε μεταφράσει πολλά “σκοτεινά έργα”, εσείς πώς την αντιλαμβάνεστε τη δύναμη αυτή και πού έγκειται για σας η γοητεία της;
Ε.Κ. Δεν έχω μεταφράσει τόσο πολλά (ακόμη!), σίγουρα όμως έχω διαβάσει και εξακολουθώ να διαβάζω αρκετά. Νομίζω πως η γοητεία και η δύναμη στις οποίες αναφέρεστε σχετίζονται κυρίως με την ψυχική πολυπλοκό-τητα και την ένταση -ένα πολύ ισχυρό πρωτογενές υλικό που λειτουργεί αποπλανητικά για τον αναγνώστη, επειδή μοιάζει επικίνδυνο. Και πολλές φορές είναι επικίνδυνο, γιατί υψώνει έναν καθρέφτη απέναντι σε απωθημένες επιθυμίες, σε μια σκοτεινή πλευρά που όλοι έχουμε. Η επικινδυνότητα ως συνθήκη μπορεί να γίνει ακατα-μάχητη και η γοτθική λογοτεχνία, πέρα απ' την αισθητική απόλαυση, μας δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσουμε αυτή τη συνθήκη εκ του ασφαλούς.
Ι.Μ. Σχετικά με το βιβλίο του Ντίκενς που σύντομα θα κυκλοφορήσει, ''Έκκληση στις Έκπτωτες Γυναίκες”, θα ήθελα να μου πείτε δυο λόγια για την έννοια της fallen woman της Βικτωριανής Αγγλίας.
Ε.Κ. Η fallen woman των βικτωριανών είναι η έκπτωτη γυναίκα -όπως επέλεξα να μεταφράσω τον όρο fallen, ακριβώς για να αποδίδεται η πτώση από μια κατάσταση ''θείας χάριτος''- η οποία στέκεται, ως αντιπαράδειγμα, απέναντι από την αγγελική γυναίκα, που αποτελούσε το πρότυπο της εποχής. Υπάρχουν δυο χαρακτηριστικά αφηγηματικά ποιήματα, που ''εικονογραφούν''
εναργώς αυτό το δίπολο - το ''The Angel in the House'' του Κόβεντρι Πάτμορ και το ''The Bridge of Sighs'' του Τόμας Χουντ: από τη μια βρίσκεται η εξιδανικευμένη αποσεξουαλικοποιημένη, σχεδόν εξαϋλωμένη γυναίκα, ο ''άγγελος του σπιτιού'', πειθήνια, υποστηρικτική και υπάκουη ως κόρη, αδελφή, μητέρα, σύζυγος, χωρίς σώμα, χωρίς δικές της επιθυμίες και ανάγκες - αυτή τη γυναίκα υμνεί ο Πάτμορ· από την άλλη η γυναίκα που ''εξέπεσε'' κάνοντας σεξ και βρέθηκε
έτσι έξω απ' το πλαίσιο της βικτωριανής ηθικής, λόγω κοινωνικής τάξης, δυσμενών συνθηκών (φτώχεια, εγκατάλειψη) ή επειδή ενέδωσε στις σειρήνες του προγαμιαίου έρωτα - γι' αυτή τη γυναίκα γράφει ο Χουντ, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για πιθανή ολέθρια κατάληξη, που φτάνει μέχρι και τον θάνατο. Βλέπουμε λοιπόν ότι για άλλη μια φορά η έννοια της ''πτώσης'' σχετίζεται με το σεξ - για τους βικτωριανούς με το φάντασμα του σεξ και τη δαιμονοποίηση της γυναικείας επιθυμίας.
Ι.Μ. Ξέρουμε ότι ο Ντίκενς ασχολήθηκε περισσότερο με τις ταξικές ανισότητες, τη φτώχεια και την παιδική εργασία. Κάτι που ίσως είναι λιγότερο γνωστό, είναι ο αγώνας του για τις “παραστρατημένες” γυναίκες. Εσείς από τη δουλειά σας με τα κείμενα αυτά του Ντίκενς, αλλά και πιθανόν γνωρίζοντας λίγο καλύτερα τον συγγραφέα και την εποχή του, θα θέλατε να μας πείτε πώς αντιληφθήκατε την ανάγκη του συγγραφέα να γράψει έκκληση στις γυναίκες αυτές; Και για να γίνω πιο σαφής: κρίνοντας ότι η προσωπικότητα του συγγραφέα είχε αντιφάσεις και κάποιοι πιστεύουν ακόμη και ότι είχε υπέρμετρο ναρκισσισμό ή και ακαρδία με τη δική του σύζυγο, θεωρείτε την παράκλησή του στις γυναίκες αυτές αυθεντική; Θα τολμούσαμε να πούμε ότι έβλεπε τη γυναικεία χειραφέτηση με “καλό μάτι” ή απλά ήθελε να βοηθήσει τις φτωχές γυναίκες που ήταν στον δρόμο, είτε με ευγενή κίνητρα είτε για δημοσιότητα;
Ε.Κ. Απ' όσα ξέρουμε και διαβάζουμε ο Ντίκενς ήταν πράγματι ένας πολύπλοκος, αντιφατικός άνθρωπος - όλοι είμαστε, εκείνος ίσως λίγο παραπάνω: τα βιβλία του είναι ολόκληροι κόσμοι, και δεν μπορείς να χτίζεις και να γκρεμίζεις κόσμους χωρίς να έχεις τρικυμίες στο κεφάλι σου. Ήταν πολύ χαρισματικός και συγχρόνως είχε πολλά ελαττώματα, όμως δεν θεωρώ πως η έλλειψη ενσυναίσθησης ήταν ένα από αυτά. Είναι γνωστή η σκληρότητα που επέδειξε στη σύζυγό του, Κάθριν, όταν τη χώρισε επειδή ερωτεύτηκε τη νεαρή ηθοποιό Έλεν Τέρναν και το γεγονός ότι προσπάθησε να την εγκλείσει σε ψυχιατρείο (όπως είχε κάνει και ο Έλιοτ με τη δική του γυναίκα, τη Βίβιεν), παραμένει μέχρι σήμερα σοκαριστικό, αν και η Κάθριν όντως έπασχε από βαριά κατάθλιψη και δεν είμαστε σε θέση να γνωρί-ζουμε τι ακριβώς συνέβαινε. Ο Ντίκενς δεν διέφερε από τους άνδρες της εποχής του -γοητευόταν κι εκείνος από την ιδέα της εξιδανικευμένης γυναίκας, αντιμετώπιζε συχνά τις γυναίκες με προστατευτι-κότητα και διδακτισμό (ήταν ένοχος mansplaining, θα λέγαμε σήμερα)- κι ωστόσο, από πολλές απόψεις, διέφερε ριζικά από αυτούς: αν μη τι άλλο ενθάρρυνε πολλές γυναίκες συγγραφείς -όπως την Ελίζαμπεθ Γκάσκελ- να γράφουν και μάλιστα για θέματα που θεωρούνταν ''ανάρμοστα'' για το φύλο τους - τους έδωσε βήμα στο περιοδικό του, τους στάθηκε ως μέντορας, συνάδελφος συγγραφέας και φίλος. Διέθετε επίσης έντονες κοινωνικές ευαισθησίες- τον απασχολούσε πραγματικά τι συνέβαινε στους ασθενέστερους και δεν θεωρώ πως επεδίωκε τη δημοσιότητα, τόσο λόγω χαρακτήρα, που είχε σφυρηλατηθεί από νωρίς σε αντίξοες συνθήκες (άρα γνώριζε από πρώτο χέρι πώς είναι να υποφέρεις), όσο και γιατί η συγγραφική του επιτυχία τον έκανε πολύ γρήγορα διάσημο. Οπότε θα έλεγα πως, βοηθώντας γυναίκες συγγραφείς, συνέβαλε με τον τρόπο του στη γυναικεία χειραφέτηση και πως, όσον αφορά στις φτωχές υναίκες στους δρόμους, παρά τον όποιο διδακτισμό ή την όποια ηθικοπλαστική στάση του, εν τέλει δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τις καλές του προθέσεις.
Ι.Μ. Η Βικτωριανή περίοδος είχε αντιφάσεις, εκτός από τις κοινωνικές και πολιτικές, παρατηρείται και μια αντίφαση στο πορτραίτο της γυναίκας. Άλλοτε μούσα και ίνδαλμα στην ζωγραφική των Προ-ραφαηλιτών, άλλοτε αντικείμενο ιδιοκτησίας, σφιγμένο σε ένα κορσέ και ένα πατριαρχικό περιβάλλον. Και όμως ήταν η περίοδος που η γυναίκα κάθε τάξης έδινε τον αγώνα της· κάτι που φαίνεται ιδιαίτερα μέσα από τη γυναικεία λογοτεχνία της εποχής -η οποία καθόλου τυχαία μεγαλούργησε στη γοτθική λογοτεχνία-δημιουργώντας φαντάσματα, εφιάλτες και στοιχειωμένα σπίτια ως σύμβολο της ταραγμένης ψυχής. Ίσως γι' αυτό η γοτθική λογοτεχνία θεωρείται ένα κίνημα απόλυτα επαναστατικό για την εποχή του, εσείς συμφωνείτε με αυτή τη θεώρηση;
Ε.Κ. Συμφωνώ απολύτως. Οι γυναίκες της εποχής βρήκαν στη γοτθική λογοτεχνία κάτι πολύ περισσότερο από μια απολύτως απαραίτητη εκτόνωση - βρήκαν μια ίσως απροσδόκητη μα καθ' όλα δημιουργική διέξοδο: τους δόθηκε η δυνατότητα, συγκεκλυμμένα και με το άλλοθι της μυθοπλασίας, να εκφράσουν βαθιές αγωνίες και να αναπνεύσουν μέσα σ' ένα ασφυκτικό περιβάλλον. Επινοώντας τον τρόμο προσπάθησαν να επιβληθούν σε ό,τι τις τρομοκρατούσε. Ο μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπίσουν το σκοτάδι εντός τους ήταν να συμμαχήσουν μαζί του, να δουλέψουν με το υλικό που τους παρείχε και να εξάγουν απ' αυτό οτιδήποτε πολύτιμο - όπως γίνεται στις ανασκαφές με τα σπουδαία ευρήματα και στα ορυχεία με τις φλέβες χρυσού. Απ' αυτή την άποψη λοιπόν είναι και αυτές, κυριολεκτικά και μεταφορικά, γνήσιες ''σκοτεινές κυρίες''.
Η Ευαγγελία Κουλιζάκη είναι συγγραφέας, ραδιοφωνική παραγωγός, μεταφράστρια και εκδότρια. Έχει ιδρύσει και διευθύνει τις εκδόσεις Sestina. Επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΥΡΙΑ, κάθε Τρίτη βράδυ, 22.30-23.00 και την ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ, κάθε Τετάρτη βράδυ 22.30-23.00, στο Τρίτο Πρόγραμμα 90,9.
To βιβλίο "Έκκληση στις Έκπτωτες Γυναίκες", της σειράς PAMPHLETS θα κυκλοφορήσει τέλος Μαρτίου από τις Εκδόσεις Sestina.
Λιγα λογια για το έργο Έκκληση στις Έκπτωτες Γυναίκες του Καρόλου Ντίκενς
Το δεύτερο βιβλίδιο της σειράς PAMPHLETS είναι μια σύντομη ''παρακλητική'' επιστολή του Charles Dickens στα ''αμαρτωλά'' κορίτσια του Λονδίνου: μια προτροπή να αλλάξουν ζωή, καταφεύγοντας στο περίφημο Urania Cottage, που έστησε μαζί με τη φίλη του, Angela Burdett-Coutts (μια εκκεντρική βαρόνη, απ' τις πλουσιότερες γυναίκες στην Αγγλία, στην οποία και αφιέρωσε το μυθιστόρημά του ''Martin Chuzzlewit''). Ο Dickens απευθύνεται στις ''παραστρατημένες'' γυναίκες που βρέθηκαν έξω απ' το πλαίσιο της βικτοριανής ηθικής, λόγω κοινωνικής τάξης, δυσμενών συνθηκών ή ''εσφαλμένων'' επιλογών, όπως οι προγαμιαίες σχέσεις. Το μοτίβο της ''fallen woman'' διατρέχει ολόκληρο το έργο του -όπου και συναντάμε αντίστοιχες ηρωίδες, τις οποίες σκιαγραφεί με θαυμαστή ενσυναίσθηση- ενώ ανακινούσε επίσης το φαντασιακό πολλών βικτοριανών καλλιτεχνών (ιδίως των Προραφαηλιτών ζωγράφων), λόγω της απόκλισης απ' το πρότυπο της ''αγγελικής'' γυναίκας, που ήταν το ιδανικό της εποχής. H έκδοση συμπληρώνεται με σχετικό κείμενο του Dickens για το περιοδικό ''Household Words'', που διηύθυνε ο ίδιος. Τα κείμενα μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά, ενώ για την εικονογράφηση χρησιμοποιούνται έργα της περιόδου, που αναδεικνύουν τη συγκεκριμένη θεματική.
ΣΕΙΡΑ: PAMPHLETS | Εκδόσεις Sestina Στη σειρά PAMPHLETS των εκδόσεων Sestina αποθησαυρίζονται ιστορίες, δοκίμια και κείμενα ειδικού βάρους (σπάνια, αμετάφραστα ή παραγνωρισμένα), σε βιβλίδια κατηγορίας φτερού - δηλαδή με λίγες σελίδες και μαλακό εξώφυλλο. Ο Charles Dickens θα έχει την τιμητική του. Το πρώτο βιβλίο της σειράς είναι η "Ίστορία Κανενός", του Καρόλου Ντίκενς. Το δεύτερο βιβλίδιο της σειράς είναι η "Έκκληση στις Έκπτωτες γυναίκες, το ιδίου συγγραφέα. Η εισαγωγή-μτφρ. είναι της Ευαγγελίας Κουλιζάκη και η εικονογράφηση των: Gustave Doré, John Everett Millais, Dante Gabriel Rossetti, Georgiana Burne-Jones κ.α.
Απόσπασμα
"Εάν ευχήθηκες ποτέ να ξεφύγεις από τη θλιβερή ζωή σου και να αποκτήσεις φίλους, ένα ήσυχο σπιτικό, τρόπους για να είσαι χρήσιμη στον εαυτό σου και στους άλλους, να ανακτήσεις την ηρεμία και τον αυτοσεβασμό σου και όλα όσα έχεις χάσει, σε εκλιπαρώ να διαβάσεις τούτο το γράμμα με τη δέουσα προσοχή και να το συλλογιστείς ξανά αργότερα. [...] Αναλογίσου λοιπόν, για μια στιγμή, τις συνθήκες μες στις οποίες ζεις. [...] Ξέρεις τη ζωή στους κακόφημους δρόμους· γνωρίζεις τη σκληρότητα των ανθρώπων που συναναστρέφεσαι εκεί· έχεις έρθει σε επαφή με την ανηθικότητα και τη διαστροφή και οι φρικτές επιπτώσεις τους σού είναι ήδη γνωστές - παρά το νεαρό, ενδεχομένως, της ηλικίας σου. Είσαι δακτυλοδεικτούμενη από τις άλλες γυναίκες, οι αξιοπρεπείς άνθρωποι σε περιφρονούν, τα παιδιά σε αποφεύγουν, η αστυνομία σε καταδιώκει, καταλήγεις συχνά φυλακισμένη - και αποφυλακίζεσαι μόνο και μόνο για να επιστρέψεις στη φυλακή, ξανά και ξανά: αν μάλιστα διαβάζεις αυτό το γράμμα πίσω απ' τα κάγκελα, τότε η ζοφερή πραγματικότητα που περιγράφω εδώ δεν σου είναι άγνωστη. [...] Γνωρίζω πως όσοι σε βλέπουν καθημερινά στα μέρη που κυκλοφορείς πιστεύουν ότι υπάρχουν μέσα σου ψήγματα αρετής, κι ότι μπορείς ακόμη να σωθείς. Αυτό το Σπίτι λοιπόν, που περιέγραψα πιο πάνω με λίγα λόγια, σου το προσφέρω. Όμως σκέψου το καλά πριν το δεχτείς".
* Οι φωτογραφίες της κυρίας Κουλιζάκη είναι από τη Δώρα Μυλωνά.